Wittevrongel studeerde in Gent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (1953-1956) en combineerde dit met een lerarenopleiding plastische opvoeding in de Rijksnormaalschool onder leiding van Octave Landuyt.
Hij ging van 1956 tot 1971 aan de slag als leraar plastische opvoeding in de Rijksmiddelbare school in Gent. Daar aansluitend was hij tot 1997 docent etsen, tekenen en lithografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent, waar hij sindsdien de titel van Eredocent kreeg.
In 1954 debuteerde Roger Wittevrongel in de sfeer van Octave Landuyt. Omstreeks 1964 ging hij meer figuratief schilderen, voornamelijk architecturale composities en vrouwelijk naakt. Rond 1970 komt hij tot een hyperrealistische stijl en richt zich eerder op banale onderwerpen, die hij eveneens met ambachtelijke preciesheid weergeeft. Maar de onderwerpen op zich - interieurs, architecturale fragmenten en vrouwelijke personages - worden als stillevens behandeld, waardoor ze bijna een abstracte waarde krijgen.
Roger Wittevrongel exposeert sinds 1954 met persoonlijke en gezamenlijke tentoonstellingen onder andere in België, Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, Zwitserland, Duitsland, Zweden, Marokko, Tunesië, Zuid-Afrika, Brazilië, Japan, Verenigde Staten van Amerika, Canada en Taiwan.
Onderscheidingen:
Vermelding Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in 1958, 1960, 1963
Prijs Provincie West-Vlaanderen in 1960
Prijs van de Kritiek in 1979 en 1981
Prijs E. Van Marcke in 1981
Staatsprijs ter bekroning van een kunstenaarsloopbaan in 1984.