Bij Antoon De Clerck staat de picturale bevraging van de eigen omgeving centraal. Kijkervaringen opdoen en tonen wat hem treft is hem eigen. Ontsnappen aan de overvloed van beelden die dagelijks op ons afkomen is voor hem een fascinatie. Door zelf een beperkte keuze te maken en de voorstelling te minimaliseren laat hij ons meegenieten van zijn eigen kijkervaringen.
De fascinatie voor de architectuur en vormaanwezigheid van de dingen geven aan het werk van De Clerck ook een sterke architecturale kracht en onderbouw. Het is dan ook niet te verwonderen dat de archi-tectuur van de Mexicaanse architect Luis Barragán (1902-1988)hem boeit. Stilte, ruimte, schoonheid, sereniteit, eenzaamheid maar ook vreugde zijn ook bij hem aanwezig.
De rationele analyse van het zien bepaalt de visie van de kunstenaar, een zekere nostalgie niet te na gesproken. Dit nostalgisch gevoel vinden we bij De Clerck zoals bij Barragán vooral in een grote interesse voor tuinen en groen. Tuinen zijn immers plaatsen waar poëzie en meditatie gedijen. Binnen de geometrische architectonische benadering van zijn omgeving wist De Clerck dan nog steeds “groen” in te brengen om de gestrengheid ervan te verzachten en zijn werk dichterlijke kracht bij te zetten.
